سن یکی از عوامل مهم در سرطان پاپیلاری تیروئید به شمار میرود و پیش آگهی آن در بیماران جوان نسبت به سالمندان بهتر است. به طور کلی این موضوع پذیرفته شده است که تظاهرات بالینی سرطان پاپیلاری تیروئید در کودکان و نوجوانان متفاوت از بزرگسالان است. این نوع سرطان در نوجوانان، تمایل به پیشرفت تا مراحل نهایی را دارد. به عنوان مثال با یک تومور بزرگ اولیه شروع میشود، که با میزان شیوع بالای گسترش متاستاز، به مناطق دوردست ادامه مییابد.
پیش آگهی در نوجوانان مبتلا به سرطان پاپیلاری تیروئید بهتر از سالمندان است. برخلاف ویژگیهای بالینی تهاجمی در سرطان پاپیلاری نوجوانان، متخصصین توصیه به انجام عمل جراحی با تهاجم پایین دارند (عدم انجام توتال تیروئیدکتومی و استفاده از تکنیک لاپاراسکوپی). هر چند برخی محققین معتقد به درمان تهاجمیتر از جمله جراحی تیروئیدکتومی توتال، برش گردن و درمان با رادیو ید پس از درمان هستند. هنوز هم امکان عود بیماری و گسترش آن، یک نگرانی اصلی درباره نتیجه درمان جراحی اولیه است. مطالعات زیادی انجام شده است که تاثیر ویژگیهای تومور و بیمار را بر نتایج بالینی ارزیابی میکنند، اما هیچ گونه توصیه مشخصی برای عوامل خطرزای عود بیماری وجود ندارد.
مطالعات نشان میدهد که متاستاز به غدد لنفاوی قبل از عمل، یک عامل پیش آگهی مهم است. در این مطالعه ما به صورت گذشته نگر، نتایج بالینی بیماران نوجوان مبتلا به سرطان پاپیلاری تیروئید را مورد بررسی قرار میدهیم و بررسی میشود که آیا ارزیابی بیمار پیش از عمل توسط US با رزولوشن بالا منجر به بهبود مرحله بندی بالینی میشود یا خیر؟ هدف از این مطالعه تجزیه و تحلیل ویژگیهای بالینی و نتایج بالینی سرطان تیروئید پاپیلاری (PTC) در کودکان و نوجوانان تحت درمان در کلینیک ما بود.
تعداد ۲۲۷ بیمار نوجوان مبتلا به سرطان پاپیلاری تیروئید با سن ۲۰ و کمتر از آن در بین سالهای ۲۰۱۲-۱۹۷۹ تحت درمان قرار گرفتند. متوسط سن آنها هنگام تشخیص بیماری، ۱۸ سال بود (۲۰-۷ سالگی). ویژگیهای بیماران و نتایج درمان آنها در دوره قبل از سال ۱۹۹۹ و دوره بعد از سال ۲۰۰۰ مقایسه شد. میزان بقا و بقای عاری از بیماری توسط روشKaplan-Meier محاسبه شد.
دو بیمار به دلیل بیماری خود جانشان را از دست دادند و ۴۵ بیمار، مبتلا به شرایط عود بیماری شدند (۳۶ مورد در غدد لنفاوی، هفت مورد در تیروئید باقیمانده از جراحی و ۱۱ مورد در قالب متاستاز به مناطق دوردست). CSSهای ۱۰، ۲۰ و ۳۰ معادل ۹۹٫۳% ۹۹٫۳% و ۹۶٫۵% بود. DFSهای ۱۰، ۲۰ و ۳۰ معادل ۸۳٫۶%، ۷۰٫۷% و ۶۴% بود.
جنسیت و متاستاز به غدد لنفاوی قبل از عمل به عنوان فاکتورهای مهم در تعیین DFS و تجزیه و تحلیل چند متغیره مشخص شد. پس از سال ۲۰۰۰، به طور معناداری بیماران بیشتری تومور اولیه با اندازه کوچک، عدم متاستاز به مناطق دور دست و عدم تهاجم شدید تیروئید را داشتند.
در سالهای اخیر تعداد بیماران مبتلا به سرطان پاپیلاری تیروئید در مراحل پیشرفته کاهش یافته است. لوبکتومی از طریق برش قسمت مرکزی گردن (لاپاراسکوپی) به عنوان یک روش قابل قبول برای افراد بدون ریسک فاکتورهای عود بیماری، مطرح است.
Kiminori Sugino, Mitsuji Nagahama, Wataru Kitagawa, Hiroshi Shibuya, Keiko Ohkuwa, Takashi Uruno, “Papillary Thyroid Carcinoma in Children and Adolescents: Long-Term Follow-Up and Clinical Characteristics”, World J Surg., DOI 10.1007/s00268-015-3042-4, 2015.