آسیب به عصب راجعه حنجره: آسیب به این عصب میتواند باعث خشن شدن صدا و مشکلات تنفسی شود.
عوارض نامبرده بیشتر در موارد زیر مشاهده میشوند:
تومورهای تهاجمی یا مواردی که غدد لنفاوی درگیر میشوند، افرادی که بار دوم عمل جراحی تیروئید انجام میدهند و افرادی که گواتر دارند. اما به طور کلی خطر عوارض احتمالی، کمتر از ۲% است. به هر حال بیماران قبل از عمل تیروئید باید از همه شرایط آگاه شده و بدانند برای چه میخواهند عمل شوند و خطرات احتمالی آن چیست.
جراح متخصص میزان برداشت از غده تیروئید را با دلیل برای شما توضیح خواهد داد. برای سرطانهای پاپیلاری یا فولیکولار مقدار زیادی از تیروئید برداشته میشود (نه همه آن). جراحان معتقدند زمانی باید تمام تیروئید را برداشت که درمان متعاقب جراحی تیروئید (درمان با ید رادیواکتیو) مفید باشد. برای افرادی که ابعاد تومور تیروئیدی آنها بیش از ۱٫۵ سانتیمتر است و افرادی که سرطان مدولاری تیروئید دارند، برشهای گستردهتر غدد لنفاوی الزامی است تا مطمئن شویم که متاستاز رخ نمیدهد. ندولهای یک طرفه و بیش فعال و ندولهای یک طرفه خوشخیم که باعث ایجاد علائمی همچون گرفتگی صدا، تنگی نفس یا اشکال در بلع میشوند، باید تحت عمل جراحی لوبکتومی تیروئید قرار گیرند. برداشت کامل تیروئید در بیماران گریوز و گواترهای مولتیندولار انجام میشود.
نوع داروی مصرفی بستگی به میزان برداشت غده تیروئید دارد. اگر نیمی از غده تیروئید برداشته شود، با احتمال بالای ۸۰% نیازی به مصرف دارو نخواهید داشت. اگر تمام غده تیروئید برداشته شود، باید با جایگزینهای هورمونی به صورت مادامالعمر زندگی کنید.
اکثر جراحان، محدودیت کوتاه مدت در انجام فعالیتهای فیزیکی شدید را توصیه میکنند که به علت جلوگیری از ایجاد هماتوم در گردن و پارگی بخیهها است. فعالیتهای طبیعی روزمره در اولین روز پس از عمل منعی ندارد. باید فعالیتهای ورزشی سنگین مثل شنا کردن و وزنهبرداری حداقل برای ۱۰ تا ۱۴ روز به تأخیر بیفتد.
بله. شما میتوانید مانند قبل از عمل زندگی کنید. افرادی که دچار هیپوتیروئیدیسم بعد از عمل جراحی میشوند (مخصوصاً افرادی که تمام غده تیروئید آنها برداشته میشود) باید هورمون درمانی شوند. در صورتی که با ید رادیواکتیو درمان میشوید، هورمون درمانی (تزریق TSH) تا چندین هفته به تعویق میافتد.