بیماری فتق به دلیل ضعف لایه‌های داخلی عضلات دیواره شکم بروز می‌کند که منجر به ایجاد برآمدگی بالون شکل و ورود روده کوچک و سایر اندام‌های داخل شکمی در این ناحیه می‌شود. این بیماری ممکن است در مردان و زنان با هر سنی مشاهده شود اما در مردان شیوع بیشتری دارد. عواملی مانند بلند کردن وزنه سنگین، افزایش وزن، سرفه مداوم و زور زدن هنگام اجابت مزاج می‌تواند احتمال بروز مجدد فتق در بیمارانی را که تحت جراحی فتق قرار گرفته‌اند، افزایش دهد. حدود ۸۰ درصد از فتق‌ها، در کشاله ران ایجاد می‌شود که شامل دو نوع مستقیم و غیر مستقیم می‌باشد.
غیر مستقیم: در دوره جنینی جنس مذکر، مسیری برای جابجایی بیضه‌ها از شکم به داخل کیسه بیضه وجود دارد که بطور طبیعی باید قبل از تولد بسته شود. در صورت باز ماندن این مسیر، احتمال ابتلا به فتق کشاله ران در سنین بالاتر افزایش پیدا می‌کند. این نوع فتق در هر سنی می‌تواند ایجاد شود. مستقیم: به دلیل ضعیف شدن عضلات دیواره شکم به وجود می‌آید که در برخی موارد در مردان تا کیسه بیضه نیز پیش می‌رود. بر خلاف نوع غیر مستقیم که در هر سنی رخ می‌دهد، فتق مستقیم بیشتر در سنین میانسالی و پیری بروز می‌کند زیرا با افزایش سن، عضلات دیواره شکم ضعیف‌تر می‌شود.هیچ درمان طبی برای بیماری فتق وجود ندارد و تنها با انجام جراحی قابل درمان است که با توجه به مزایای بیشمار لاپاروسکوپی، بکارگیری این روش بسیار مؤثر خواهد بود. جهت ورود ابزارهای باریک لاپاروسکوپی، ۲ تا ۳ شکاف کوچک در اطراف ناحیه مبتلا به فتق ایجاد می‌شود. در طی جراحی، قسمت‌هایی که برآمده است به جای خود برگردانده می‌شود و در صورت نیاز از مش‌های مصنوعی برای تقویت دیواره شکم استفاده می‌گردد. در صورت عدم جراحی، ممکن است روده به داخل برآمدگی فتق کشیده شود که این امر منجر به انسداد روده خواهد شد. در این شرایط، جراحی پیچیده‌تر بوده و عوارض بیشتری دارد.