مقدمه
تکنیک‌های جراحی تیروئید برای اولین بار، در قرن گذشته توسط Theodore Kocher و Theodore Billroth مطرح شد. با گذشت زمان، تکنیک‌های جراحی تیروئید نیز پیشرفت چشمگیری داشت. طی چند دهه اخیر، تکنیک‌های جدیدتری به منظور کاهش زمان جراحی بدون افزایش عوارض پس از عمل، افزایش سطح ایمنی و مؤثر واقع شدن جراحی در درمان بیمار مطرح شده است. این تکنیک‌ها شامل جراحی آندوسکوپی، جراحی با استفاده از دوربین، نظارت بر اعصاب اطراف تیروئید حین جراحی و استفاده از انواع بیهوشی با درجه تهاجم پایین می‌باشند. یکی از مهمترین عوارض پس از عمل جراحی تیروئید، خونریزی و هماتوما است که می‌تواند باعث انسداد مجاری تنفسی شود.
با توجه به قرارگیری عروق مهم در غده تیروئید و فضای نسبتاً محدود جراحی، انتخاب روشی دقیق جهت انجام هموستاز یکی از پیش شرط‌های اصلی در موفقیت عمل جراحی تیروئید می‌باشد. هموستاز مؤثر عروق از طریق انجام تکنیک سنتی Clamp and Tie امکان‌پذیر است اما مطالعات نشان می‌دهند که تکنیک‌های کوآگولاسیون دو قطبی و Harmonic Scalpel، با کاهش زمان جراحی تیروئید و نیز کاهش میزان خون از دست رفته بیمار توانسته است به طور موفقیت‌آمیزی جهت هموستاز، مورد استفاده قرار گیرند.
دستگاه Harmonic Scalpel وسیله‌ای است که با استفاده از ارتعاشات مکانیکی با فرکانس ۵۵٫۵ کیلو هرتز، برش و کوآگولاسیون بافت را به طور همزمان انجام می‌دهد. مزایای بکارگیری این دستگاه در جراحی تیروئید عبارت از آسیب حرارتی کمتر به بافت، عدم تحریک عصبی- عضلانی و اجتناب از انتقال انرژی الکتریکی به بیمار می‌باشد. دستگاه Harmonic Scalpel به علت مکانیزم خاص تولید انرژی، اثرات متفاوتی بر روی بافت می‌گذارد. اثرات ابتدایی آن شامل دناتوراسیون پروتئین‌ها، افزایش ویسکوزیته و افزایش خاصیت چسبندگی لبه‌های بافت در محل برش می‌باشد که منجر به بسته شدن عروق و کنترل خونریزی می‌شود.
هدف از این مطالعه، مقایسه مدت زمان جراحی تیروئید با استفاده از روش‌های سنتی هموستاز و بکارگیری دستگاه Harmonic Scalpel و همچنین مقایسه شدت عوارض پس از عمل در هر دو روش است.
روش اجرا
در این مطالعه، ۸۵ بیمار که به صورت متوالی تحت عمل جراحی تیروئیدکتومی قرار گرفتند، انتخاب شدند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل ۴۳ نفر از بیماران بود که توسط روش سنتی هموستاز (Tying and Knots, Resorbable Ligature, Bipolar Diathermy) جراحی شدند و گروه دوم شامل ۴۲ نفر از بیماران که توسط روش Harmonic Scalpel تحت جراحی قرار گرفتند.
فاکتورهای مورد مقایسه در هر دو تکنیک جراحی شامل مدت زمان عمل جراحی، حجم محتوای مایع در بالن مکش (به منظور ارزیابی مقادیر خون از دست رفته طی ۲۴ ساعت پس از عمل)، شدت درد بعد از عمل، مدت زمان بستری شدن در بیمارستان و وقوع عوارض پس از جراحی (میزان هایپوکلسمیا و آسیب RLN) بود.
بحث
از نظر مقدار خون از دست رفته پس از عمل، تفاوتی بین دو روش جراحی وجود نداشت. همچنین تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر مدت زمان بستری در بیمارستان مشاهده نشد (۲٫۲ روز در گروه روش هارمونیک در برابر ۳٫۷ روز در گروه روش سنتی). میانگین مدت زمان عمل جراحی در گروه روش هارمونیک نسبت به گروه روش سنتی به طور چشمگیری کمتر بود (۴۷٫۲ دقیقه در برابر ۷۹٫۲ دقیقه). در گروه روش سنتی، عود موقتی آسیب عصب حنجره در ۴٫۷% از بیماران مشاهده شد در حالی که در گروه روش هارمونیک، هیچ فردی دچار این عارضه نشد. در گروه روش سنتی نسبت به گروه روش هارمونیک، هایپوکلسمیای موقتی بعد از عمل بیشتر رخ داد (۴۸% در برابر ۱۶%).
نتیجه‌گیری
در بیمارانی که تحت عمل تیروئیدکتومی قرار گرفتند، Harmonic Scalpel یک روش قابل اعتماد و ایمن است. این روش در مقایسه با روش‌های سنتی، مدت زمان عمل جراحی، دردهای پس از عمل، حجم محتوای مایع در بالن مکش (نشان دهنده مقدار خون از دست رفته) و احتمال بروز هایپوکلسمیای موقتی را کاهش می‌دهد.
Harmonic Scalpel
Conventional Hemostasis
منابع
[۱]. O. Yener, M. Demir, A. Yılmaz, et al., “Harmonic Scalpel Compared to Conventional Hemostasis in Thyroid Surgery”, Indian J Surg., 2012.
[۲]. P. Hallgrimsson, L. Lovén, J. Westerdahl, et al., “Use of the harmonic scalpel versus conventional hemostatic techniques in patients with Grave disease undergoing total thyroidectomy: a prospective randomised controlled trial”, Langenbecks Arch Surg., Vol. 393, pp. 675-680, 2008.
