پرکاری تیروئید زمانی ایجاد می شود که غده تیروئید مقادیر زیادی هورمون تیروکسین تولید می کند. این حالت موجب افزایش قابل توجهی در متابولیسم بدن، کاهش ناگهانی وزن بدن، ضربان قلب سریع یا نامنظم، تعریق و عصبانیت شود.
درمان های متعددی برای پرکاری تیروئید وجود دارد. انتخاب بهترین درمان بستگی به سن، وضعیت جسمانی، علت ایجاد پرکاری تیروئید، اولویت های شخص و شدت اختلال دارد. در ادامه ۴ روش درمان پر کاری تیروئید توضیح داده می شود.
مصرف ید رادیواکتیو
ید رادیواکتیو به صورت خوراکی مصرف می شود و توسط غده تیروئید جذب می شود که باعث کوچک شدن غده و فروکش کردن علائم پرکاری تیروئید معمولا طی ۳ تا ۶ هفته می شود. بیشتر افراد فقط به یک بار مصرف دارو نیازمندند. از آنجایی که این درمان موجب کاهش قابل توجه فعالیت تیروئید (کم کاری تیروئید) می شود، احتمالا فرد نیاز به مصرف روزانه تیروکسین دارد.
مصرف داروهای ضد تیروئید
این داروها با جلوگیری از تولید هورمون های اضافی توسط غده تیروئید، به تدریج علائم پرکاری تیروئید را کاهش می دهند. داروها شامل پروپیل تیو اوراسیل و متی مازول (تاپازول) است. این داروها معمولا بعد از ۶ تا ۱۲ هفته موجب بهبود علائم می شوند اما روند درمان تا یک سال یا حتی بیشتر ادامه می یابد.
مصرف مسدود کننده های بتا
این داروها سطح هورمون تیروئید را کاهش نمی دهند اما می توانند در بهبود علائم بیماری، کاهش ضربان قلب و جلوگیری از تپش قلب تا رسیدن سطح تیروئید به حالت نرمال موثر باشند.
انجام جراحی (تیروئیدکتومی)
جراحی تیروئید به منظور برداشت همه یا بخشی از غده تیروئید در موارد زیر توصیه می شود:
- غده تیروئید به شدت متورم شده باشد (گواتر بزرگ شده)
- وجود مشکلات شدید چشم ناشی از پرکاری غده تیروئید
- برگشت مجدد علائم بیماری بعد از درمان های ذکر شده در بالا
- فرد به دلایل مختلف (مثل بارداری) نتواند تحت دیگر درمان های تیروئید قرار بگیرد.
با برداشت غده تیروئید، مصرف دارو به منظور جبران هورمون های تیروئیدی لازم است.
