سرطان تیروئید یکی از شایع‌ترین سرطان‌های غدد درون ریز در سراسر جهان است. نوع پیشرفته سرطان تیروئید شامل سرطان‌های تیروئید تمایز یافته آناپلاستیک و متاستاتیک است که به درمان‌های رادیواکتیو یُد پاسخی نمی‌دهند. امروزه تشخیص موتاسیون‌های سرطان زا بر اساس درمان‌های بیولوژیکی مطرح شده است که این درمان‌ها می‌توانند در جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر واقع شوند. تقریباً در تمام سرطان‌ها، اختلالات اپی ژنتیک وجود دارند که همراه با تغییرات ژنتیکی منجر به پیشرفت تومور می‌شوند. عمدتاً ژن‌های خاصی از تیروئید به طور اپی ژنتیکی در طی سرطان، خاموش می‌شوند. Rap1 یک عضو از خانواده RASها است که در تنظیم مسیرهای میتوژنیک و سرطانی تیروئید نقش مهمی دارد و متیلاسیون‌های CpG island نیز در برخی از این تومورها گزارش شده‌اند. همچنین miRNAها نقش مهمی در تمایز، تکثیر و زنده ماندن سلول ایفا می‌کنند. آن‌ها در تنظیم بیان ژن در سطح پس از رونویسی دخالت دارند. عدم تنظیم بیان miRNAها عاملی مهم در توسعه تومور و پیشرفت آن است. الگوی اصلاح اپی‌ژنتیک، نه تنها بین بافت‌های طبیعی و توموری متفاوت است، بلکه بین مراحل مختلف سرطان و نیز بین تومور اولیه و متاستاتیک نیز متفاوت است. بنابراین ممکن است این واریانت‌ها به عنوان بیومارکرهای جدید برای تشخیص و درمان سرطان تیروئید مفید واقع شوند.
