یک زمانی، درمان بیماری‌های تیروئید به‌ویژه تیروئید بزرگ شده (گواتر) یا پرکاری تیروئید فقط توسط جراحی امکان‌پذیر بود. اما امروزه با توجه به پیشرفت‌های پزشکی، نیاز به جراحی خیلی کمتر از قبل شده است. با این حال هنوز هم جراحی برای درمان شرایط مختلفی توصیه می شود مانند:
- ندول‌های تیروئیدی سرطانی یا مشکوک به سرطان.
- برگشت مجدد کیست‌های تیروئیدی پر از مایع بعد از یک یا دو بار تخلیه آن‌ها.
- خانم‌های باردار یا افرادی که نمی‌توانند داروهای تیروئیدی مصرف کنند.
- پرکاری تیروئید: پرکاری تیروئیدی که با دارو یا ید رادیواکتیو درمان نشود، نیازمند جراحی است. جراحی کمتر برای درمان پرکاری تیروئید استفاده می‌شود و فقط در مواردی که غده تیروئید خیلی بزرگ شده باشد و بلع غذا یا تنفس را دچار مشکل کند یا سرطان تیروئید مشخص یا مشکوک باشد، انجام می‌شود.
- گواتر مالتی ندولار: بیشتر گواترهای مالتی ندولار نیازمند عمل جراحی یا درمان‌های پزشکی نیستند. انجام منظم سونوگرافی تیروئید برای پیگیری اندازه ندول‌ها لازم است. گواترهای مالتی ندولار بزرگتر نیازمند سی تی اسکن یا MRI به منظور ممانعت از فشار به نای و ارزیابی اندازه غده تیروئید هستند. درمان قطعی برای گواترهای مالتی ندولار، بیوپسی ندول‌های مشکوک یا جراحی و به دنبال آن درمان با ید رادیواکتیو است. جراحی برای ندول‌های خوش خیمی که موجب بروز علائم شده‌اند و می‌توانند به عنوان ندول‌های سمی یا کیست‌های تیروئیدی در نظر گرفته شوند، لازم است.
- گواتر ساده: جراحی گواتر ساده در موارد زیر توصیه می‌شود.
- شواهد بالینی یا رادیولوژیکی از فشار به ساختارهای کناری به ویژه نای وجود داشته باشد که می‌تواند موجب ایجاد مشکلاتی در بلع یا تنفس شود.
- گواترهای ساب استرنال که با جراحی به خوبی برداشته می‌شوند، چرا که بیوپسی آن‌ها دشوار بوده و مشاهدات بالینی این گواترها بدون انجام سی تی اسکن یا MRI مکرر ممکن نیست.
- گواتر همچنان به رشد خود ادامه دهد.
- جراحی به دلایل زیبایی مثل بزرگی تیروئید و ظاهر ناخوشایند آن انجام شود.
